Δεν έχουμε συμπληρώσει καλά-καλά τους πρώτους δύο μήνες του 2022 και ήδη η χρονιά που διανύουμε φαντάζει ως η εντυπωσιακότερη της τελευταίας δεκαετίας, τουλάχιστον σε ό,τι αφορά τα του gaming. Κατά τη διάρκεια των προηγούμενων εβδομάδων, βλέπεις, ο χάρτης της βιομηχανίας άλλαξε εκ βάθρων με την Take-Two Interactive να ανακοινώνει την απόκτηση της Zynga, τη Microsoft να επισημοποιεί την πρόθεσή της να εξαγοράσει την Activision Blizzard και τη Sony να κάνει δικιά της τη Bungie.
Οι τρεις αυτές κινήσεις υπολογίζονται στα $85 δισ., ένα ποσό που σύμφωνα με την επενδυτική εταιρεία Drake Star Partners αντιστοιχεί σε όλες τις εξαγορές που πραγματοποιήθηκαν μέσα στο 2021. Η ίδια συνυπολογίζοντας και άλλες, μικρότερου μεγέθους κινήσεις (η Team17 αγόρασε τη The Label και την Astragon, η Stillfront τη 6Waves, η Unity τη Ziva Dynamics κ.α.) και λαμβάνοντας υπ’ όψιν της φυσικά τα όσα ακούγονται στην αγορά (ο Jim Ryan της Sony φερ’ ειπείν ανέφερε πως θα υπάρξει συνέχεια από τη Sony), τοποθέτησε τον πήχη για φέτος στα $125 δισ.
Για όσους έχουν αδύναμη μνήμη, να θυμίσουμε ότι το 2021 η EA εξαγόρασε την Codemasters, η Embracer Group τη Gearbox Software και τη Dark Horse Entertainment, ενώ η Sony τις Housemarque, Nixxes Software, Bluepoint Games και Valkyrie Entertainment μεταξύ άλλων. Έναν χρόνο νωρίτερα, το 2020, η Microsoft αποκτούσε τη ZeniMax (ιδιοκτήτρια της Bethesda αλλά και μίας σπουδαίας τεχνολογίας cloud gaming) ενώ πηγαίνοντας και πάλι στο σήμερα, το Wordle κατέληξε στους New York Times.
Τι τους έπιασε όμως όλους αυτούς τώρα; Γιατί τα δισεκατομμύρια αλλάζουν χέρια σαν τα στραγάλια και σε τι αποσκοπούν οι «μεγάλοι» του gaming αν όχι σε περισσότερες αποκλειστικότητες για τις πλατφόρμες τους;
Κατ’ αρχάς θα πρέπει να απαντήσουμε σε ένα βασικό ερώτημα: γιατί γίνεται μία εξαγορά; Οι λόγοι για τους οποίους μπορεί να συμβεί αυτό είναι κατά βάση πέντε:
- Για την απόκτηση IP (intellectual properties ή δικαιωμάτων πνευματικής ιδιοκτησίας, franchises δηλαδή)
- Για την απόκτηση τεχνολογιών
- Για την απόκτηση εργατικού δυναμικού/τεχνογνωσίας
- Για τη διασφάλιση ότι κάτι εκ των παραπάνω δε θα καταλήξει σε ανταγωνιστή
- Για έναν συνδυασμό των παραπάνω
Στην περίπτωση της πρόθεσης εξαγοράς της Activision Blizzard από τη Microsoft (λέμε «πρόθεση εξαγοράς» διότι η εξαγορά αυτή καθαυτή θα πρέπει να εγκριθεί πρώτα από την Επιτροπή Ανταγωνισμού των ΗΠΑ) ας πούμε, αυτό που ενδιαφέρει τη δεύτερη είναι να ενισχύσει το Game Pass της. Πώς θα το κάνει αυτό; Θεωρητικά ένα Game Pass που σε κάποιο του επίπεδο θα έδινε δωρεάν πρόσβαση σε Call of Duty, Warcraft, StarCraft, Crash Bandicoot, Diablo, Spyro, Sekiro κλπ, όταν οι κάτοχοι άλλων συστημάτων (αν υποθέσουμε ότι το πρόγραμμα παραμένει αποκλειστικότητα του Xbox) θα πρέπει να πληρώσουν για καθένα εξ αυτών, θα ήταν ακαταμάχητο.
Στο αντίπαλο στρατόπεδο, η Sony εξαγόρασε τη Bungie η οποία δουλεύει ήδη επάνω στο επόμενό της πρότζεκτ, ένα multiplayer action game αγνώστων λοιπών στοιχείων. Την ίδια στιγμή, ο πρόεδρος και CEO της SIE, Jim Ryan, εξηγούσε όσο πιο ξεκάθαρα γινόταν τη στρατηγική της εταιρείας του η οποία περιλαμβάνει την εξάπλωση του PlayStation σε ένα μεγαλύτερο κοινό και την περαιτέρω επένδυση στην προσέγγιση «games as a service». Στόχος της Sony είναι η κυκλοφορία 10 τέτοιων live-service games ως το 2026 και μάλιστα, πέραν της Bungie, και η Naughty Dog έχει εστιάσει στο συγκεκριμένο είδος.
Μερικά χρόνια πριν, αν ρωτούσες κάποιον ειδήμονα, θα σου έλεγε πως τυχόν εξαγορές όπως αυτές που περιγράψαμε στην αρχή του κειμένου, αποσκοπούσαν σε ένα και μόνο πράγμα: τον εμπλουτισμό της βιβλιοθήκης του εκάστοτε συστήματος με περισσότερες αποκλειστικότητες οι οποίες με τη σειρά τους θα έφερναν νέους παίκτες στο οικοσύστημα. Sony και Microsoft ωστόσο αποδεικνύουν ότι η λογική τους είναι τελείως διαφορετική αφού αυτό που θέλουν είναι να καταστήσουν τις πλατφόρμες τους προσβάσιμες σε όσο το δυνατόν περισσότερους παίκτες. Η μεγάλη διαφορά είναι ότι αμφότερες οι εταιρείες μοιάζουν να έχουν καταλάβει πως πλατφόρμα δεν είναι η συσκευή αλλά το δίκτυο, η υπηρεσία.
Μην παρερμηνεύσεις τα ανωτέρω: και οι δύο κατασκευαστές επιθυμούν να πουλήσουν κονσόλες, συστήματα. Ίσως η Sony λίγο περισσότερο, μιας που το έχει στο DNA της -η Microsoft εξ αρχής ήταν εταιρεία του software και του cloud. Αντιλαμβάνονται όμως ότι υπάρχει και άλλος τρόπος να κερδίσουν πελάτες, ακόμα κι αν αυτοί δεν έχουν αγοράσει κονσόλα τους. Μία εύκολη λύση είναι οι κάτοχοι PC (το μεν Game Pass διατίθεται ήδη στους υπολογιστές, η δε Sony έχει κάνει τα τελευταία χρόνια ένα εντυπωσιακό ομολογουμένως άνοιγμα στην κοινότητα των PC gamers), όμως μην εκπλαγείς αν δεις στο μέλλον προτάσεις που σήμερα φαντάζουν ανήκουστες όπως π.χ. μία εκδοχή του Game Pass στα συστήματα της Sony και της Nintendo ή μία αντίστοιχη PS Plus Collection στο Xbox.
Μίας που αναφερθήκαμε στη Nintendo, εν αντιθέσει με τους άλλους δύο κατασκευαστές, η ιαπωνική εταιρεία ακολουθεί ως συνήθως τη δική της στρατηγική. Ο μακαρίτης CEO της, Satoru Iwata, είχε πει σε συνέντευξή του το 2008 ότι η εταιρεία του δεν αρέσκεται σε εξαγορές και συγχωνεύσεις εκτός ελαχίστων εξαιρέσεων. Την ίδια άποψη συμμερίζεται και ο νυν επικεφαλής της εταιρείας, Shuntaro Furukawa, ο οποίος τόνισε σε συνέντευξή του προ λίγων εβδομάδων πως η Nintendo θέλει στις τάξεις της ανθρώπους που να έχουν το DNA της και αυτό δεν είναι σχήμα λόγου. Η Ninty προτιμά να επενδύει στις ομάδες ανάπτυξής της (έχει ανακοινώσει πλάνο ύψους $900 εκατ. γι’ αυτόν τον σκοπό) αντί να εξαγοράζει άλλα στούντιο και όταν το κάνει, έχει σοβαρούς λόγους.
Το μεγάλο ερώτημα βέβαια είναι πώς θα αντιδράσει η Nintendo μπροστά σε τόσες πολλές αλλαγές που συμβαίνουν σχεδόν ταυτόχρονα στη βιομηχανία. Όταν μικρότερα στούντιο καταλήγουν με τη συχνότητα που είδαμε στους βασικούς της ανταγωνιστές, η ίδια θα πρέπει να πάρει αποφάσεις και μάλιστα σύντομα. Τι θα γίνει, ας πούμε, αν κάποια εκ των Square Enix, Konami, Tecmo Koei και PlatinumGames, εταιρείες με τις οποίες συνεργάστηκε πέρυσι η Nintendo, εξαγοραστεί από τη Microsoft ή τη Sony -πράγμα διόλου απίθανο; Χρήμα έχει στα ταμεία της -η πορεία του Switch άλλωστε είναι ονειρεμένη. Οι -σκληρές- αποφάσεις είναι που μένουν.
Οι ζυμώσεις στη βιομηχανία του gaming προβλέπεται να συνεχιστούν και στο εγγύς μέλλον. Sony και Microsoft κοιτούν να ενισχύσουν όσο περισσότερο γίνεται τις υπηρεσίες τους τη στιγμή που κάθε άλλη εταιρεία του χώρου κοιτά να διευρύνει το portfolio της. Όπως μας απέδειξε περίτρανα όμως η επικείμενη εξαγορά της Activision Blizzard από τη Microsoft, ακόμα και οι πιο «μεγάλοι» της αγοράς μπορούν να βρεθούν από τη θέση του αγοραστή σε εκείνη του εξαγοραζόμενου. Όσο για το πώς θα διαμορφωθεί εν τέλει ο χάρτης του gaming, ουδείς μπορεί να κάνει την παραμικρή πρόβλεψη. Ο ασκός του Αιόλου έχει ανοίξει για τα καλά και η συνέχεια έπεται εξίσου ενδιαφέρουσα.
