Το fiber to the home ή εν συντομία FTTH αποτελεί τον νέο “καυτό” όρο στην εγχώρια τεχνολογική επικαιρότητα και όχι άδικα αφού η διείσδυσή του θα αλλάξει την εμπειρία χρήσης του διαδικτύου και κατ’ επέκταση την καθημερινότητά μας ολόκληρη.
Τι είναι όμως αυτό το περιβόητο FTTH, σε τι διαφέρει από τα άλλα fibers που χρησιμοποιούσαμε μέχρι στιγμής και τι μπορεί να μας προσφέρει από πλευράς ταχυτήτων;
Ξεκινώντας από τα βασικά: FTTH vs. FTTC
Το fiber to the home (ή fiber to the premises όπως ενδέχεται να το συναντήσετε) είναι ένας τύπος ευρυζωνικής σύνδεσης μέσω οπτικής ίνας η οποία καλύπτει όλη την απόσταση μέχρι τον χώρο –ή μάλλον- την πόρτα του πελάτη. Σε αυτή την περίπτωση ξεχνάμε εντελώς τα καλώδια χαλκού καθώς η διασύνδεση γίνεται εξ ολοκλήρου μέσω οπτικής ίνας με αποτέλεσμα να επιτυγχάνονται σημαντικά υψηλότερες ταχύτητες.
Το FTTH αποτελεί μετεξέλιξη του fiber to the cabinet ή FTTC: εδώ, η οπτική ίνα ξεκινά από το κέντρο και φτάνει μέχρι το κουτί του παρόχου που βρίσκεται στον δρόμο –το λεγόμενο duct ή ΚΑΦΑΟ όπως τα ξέραμε παλιότερα. Για την κάλυψη της υπόλοιπης απόστασης (από το κουτί στον χώρο του καταναλωτή) χρησιμοποιείται καλώδιο χαλκού, οριοθετώντας τις ταχύτητες αλλά επιτυγχάνοντας εξαιρετικά αποτελέσματα.
Μισό λεπτό: και το σκέτο broadband τι είναι;
Αν εννοείτε το ADSL broadband, τις κλασσικές ευρυζωνικές συνδέσεις που είχαμε μέχρι σήμερα, τότε μιλάμε για κάτι τελείως διαφορετικό. Μία γραμμή ADSL (με τα αρχικά να σημαίνουν Asymmetric Digital Subscriber Line) χρησιμοποιεί καλώδια χαλκού για να μεταφέρει το σήμα. Εν συνεχεία, αυτό μέσω ενός διαχωριστή (splitter) διακρίνεται σε δύο διαφορετικές συχνότητες (φωνή, δεδομένα) οι οποίες ταξιδεύουν παράλληλα στη γραμμή.
Με τον τρόπο αυτό μπορούμε να χρησιμοποιούμε παράλληλα το τηλέφωνο και το internet. Η δε ασύμμετρη φύση μίας τέτοιας γραμμής, προκύπτει από το γεγονός πως δεν μπορεί να υποστηριχθεί κάτι καλύτερο και στις δύο κατευθύνσεις με αποτέλεσμα μία (εκείνη που κατά βάση χρησιμοποιούμε περισσότερο) να έχει μεγαλύτερο εύρος από την άλλη.
Σημειώστε εδώ ότι υπάρχει ακόμα ένας τύπος σύνδεσης ο οποίος βρίσκεται κάπου ανάμεσα –από πλευράς ταχυτήτων- στις απλές ευρυζωνικές ADSL και τις συνδέσεις οπτικής ίνας. Οι λεγόμενες καλωδιακές ευρυζωνικές συνδέσεις (cable broadband) είθισται να στηρίζονται σε δίκτυα fiber μέχρι το κουτί στον δρόμο και από εκεί μέχρι τον χώρο του πελάτη χρησιμοποιείται ομοαξονικό καλώδιο που ναι μεν έχει καλύτερες επιδόσεις από το χάλκινο, όμως υπολείπεται σημαντικά της οπτικής ίνας.
Τι ταχύτητες δηλαδή να περιμένω;
Οι συνδέσεις οπτικής ίνας, ανεξαρτήτως τύπου, προσφέρουν υψηλότερες ταχύτητες και μεγαλύτερη σταθερότητα σε σχέση με τις απλές ευρυζωνικές.
Όπως εύκολα αντιλαμβάνεται κανείς, το FTTH είναι σε θέση να χαρίσει εκπληκτικές επιδόσεις, χάρη στην εξ ολοκλήρου κάλυψη της διαδρομής από το τηλεφωνικό κέντρο μέχρι τον χώρο του καταναλωτή από οπτική ίνα. Η έτσι κι αλλιώς άκρως εντυπωσιακή ταχύτητα του 1 Gbps ή 1024 Mbps μάλιστα, αφορά τόσο τη λήψη (download), όσο και την αποστολή (upload) δεδομένων και μπορεί επί του παρόντος να μοιάζει αχρείαστη, όμως ουδείς μπορεί να προβλέψει τις ανάγκες ενός έξυπνου/διασυνδεδεμένου σπιτιού σε μερικά χρόνια.
Σε ό,τι αφορά το FTTC τώρα, τα καλώδια χαλκού που χρησιμοποιούνται στο τελευταίο τμήμα της διαδρομής “κέντρο-χώρος καταναλωτή” παίζουν καταλυτικό ρόλο στην οριοθέτηση των ταχυτήτων. Ακόμα κι έτσι όμως, οι πάροχοι που έχουν αναλάβει την ανάπτυξη των δικτύων οπτικών ινών στη χώρα, προσφέρουν επί του παρόντος δύο επιλογές ταχυτήτων, στα 100/10 Mbps και τα 200/20 Mbps (download/upload).
Για να έχετε μια εικόνα, η ανώτερη ταχύτητα λήψης δεδομένων που μπορεί να προσφέρει ένα δίκτυο cable broadband είναι τα 300 Mbps ενώ αυτή ενός τυπικού ADSL τα 17 Mbps.
