Η αποστολή Mars Express είναι μία από τις σπουδαιότερες που έχει οργανώσει ποτέ η Ευρωπαϊκή Υπηρεσία Διαστήματος (European Space Agency ή ESA). Το όχημα εκτοξεύτηκε με έναν πύραυλο Soyuz από το Κοσμοδρόμιο του Μπαϊκονούρ στη Ρωσία τον Ιούνιο του 2003 ενώ μπήκε σε τροχιά γύρω από τον «κόκκινο πλανήτη» τον Δεκέμβριο του ίδιου έτους -ανήμερα Χριστούγεννα. Το όχημα -και την αποστολή- συνέθεταν δύο τμήματα: το Mars Express Orbiter και το Beagle 2. Το δεύτερο δε λειτούργησε ποτέ όμως το πρώτο συνεχίζει να στέλνει σημαντικά δεδομένα ακόμα και σήμερα, 20 και πλέον χρόνια έπειτα από την εκτόξευσή του.
Τα πλάνα της ESA για το Mars Express Orbiter ωστόσο έχουν μέλλον και ως εκ τούτου η Υπηρεσία έπρεπε με κάποιον τρόπο να διασφαλίσει πως αυτό θα είναι σε θέση να ανταποκριθεί στα «θέλω» της. Υπήρχαν όμως δύο προβλήματα: αφ’ ενός το Mars Express δημιουργήθηκε πάνω από 20 χρόνια πριν και αφ’ ετέρου βρισκόταν περίπου 225 εκατ. χιλιόμετρα μακριά. Κάπως έτσι λοιπόν στην ESA έπιασαν δουλειά. Αρχικά ανέπτυξαν το κατάλληλο περιβάλλον για την αναβάθμιση του λογισμικού, μία διαδικασία που κράτησε περίπου δύο μήνες, μιας που το Mars Express Orbiter χρησιμοποιούσε ακόμα… Windows 98 (αυτά είχαμε στη Γη όταν εκτοξεύτηκε)!
Την ευθύνη ανάλαβε το Εθνικό Ινστιτούτο Αστροφυσικής της Ιταλίας (Istituto Nazionale di Astrofisica ή INAF) με έδρα τη Νάπολη, παραδίδοντας την πλατφόρμα στην ESA. Χάρη σε αυτή θα καταστεί δυνατή η αναβάθμιση του ραντάρ του Mars Express Orbiter (ονομάζεται MARSIS από το Mars Advanced Radar for Subsurface and Ionospheric Sounding), ενός οργάνου εξαιρετικά μεγάλης σημασίας αφού χάρη σε αυτό, το όχημα εντόπισε ίχνη νερού σε υγρή μορφή κάτω από την επιφάνεια του Άρη. Η ESA φιλοδοξεί ότι με την ενημέρωση του λογισμικού του, το Mars Express θα μπορέσει να δει ακόμα καλύτερα τι κρύβεται κάτω από την επιφάνεια του Άρη.
