Ο Dillon Ruble και ο Garrett Jensen, δύο μηχανικοί που εργάζονται στην BOEING, έσπασαν τον Δεκέμβριο ένα ρεκόρ που είχε ελάχιστη σχέση με την καθημερινή τους εργασία: Το παγκόσμιο ρεκόρ τους αφορά την πιο μακρινή πτήση χάρτινου αεροσκάφους, στέλνοντας ένα φύλλο χαρτιού στα 88,318 μέτρα.
Οι Ruble και Jensen πέτυχαν το κατόρθωμα με τη βοήθεια του Nathaniel Erickson- και οι τρεις αναφέρονται στη σελίδα των Παγκόσμιων Ρεκόρ Γκίνες, αν και ο Ruble είναι αυτός που πέταξε το αεροπλάνο στην “πτήση” που έσπασε το ρεκόρ.
Ο Ruble και ο Jensen μελετούσαν origami και αεροδυναμική για μήνες, αφιερώνοντας 400 έως 500 ώρες στη δημιουργία διαφορετικών πρωτοτύπων για να προσπαθήσουν να σχεδιάσουν ένα αεροπλάνο που θα μπορούσε να πετάξει ψηλότερα και περισσότερο.
«Για τα παγκόσμια ρεκόρ Γκίνες, καταλήξαμε να χρησιμοποιήσουμε χαρτί μεγέθους Α4 (διαστάσεις 210 x 297 mm) και φτάσαμε στο μέγιστο για το βάρος, 100 γραμμάρια ανά τετραγωνικό μέτρο», δήλωσε ο Jensen. «Όσο πιο βαρύ είναι το χαρτί, τόσο μεγαλύτερη είναι η ορμή όταν πας να το πετάξεις». Ενδεικτικό της όλης προσπάθειας είναι ότι χρειάστηκαν περισσότερα από 20 λεπτά για να διπλωθεί με ακρίβεια το σχέδιο του χάρτινου αεροπλάνου που έσπασε τελικά το ρεκόρ.
«Το σχέδιό μας είναι λίγο διαφορετικό από το παραδοσιακό δίπλωμα στη μέση, το δίπλωμα στις δύο γωνίες και στη συνέχεια στη μεσαία γραμμή. Είναι αρκετά μοναδικό από αυτή την άποψη. Είναι σίγουρα ένα ασυνήθιστο σχέδιο», δήλωσε ο Ruble.
Την ημέρα της προσπάθειας, η ομάδα των τριών μηχανικών, έσπασε το ρεκόρ στην τρίτη ρίψη.
Στο βίντεο της BOEING, αλλά ούτε και στην ανακοίνωσή της, δεν υπάρχει ουσιαστικά καμία άποψη του αεροπλάνου που χρησιμοποίησε ο Ruble, ενώ ένα παλιό βίντεο το οποίο έδειχνε τον Ruble να κατασκευάζει ένα αεροπλάνο που μοιάζει να είναι παρόμοιο με αυτό που χρησιμοποιήθηκε για την επίτευξη του παγκόσμιου ρεκόρ, έχει πλέον διαγραφεί.
Τα χάρτινα αεροπλάνα έχουν σκοπό να πετάξουν περισσότερο σαν βελάκια παρά σαν παραδοσιακά χάρτινα αεροπλάνα, και υπάρχει ελάχιστη -αν υπάρχει καθόλου- ολίσθηση. Οι ρίψεις του Ruble έχουν να κάνουν με τη δύναμη και το πόσο μακριά μπορεί να το πετάξει, εκτός από τη γωνία εκτόξευσης, η οποία σύμφωνα με την ομάδα θα πρέπει να είναι περίπου στις 40 μοίρες.
«Από τη στιγμή που στοχεύεις τόσο ψηλά, ρίχνεις όσο πιο δυνατά γίνεται», δήλωσε ο Jensen. «Χρειάστηκαν προσομοιώσεις για να το καταλάβουμε αυτό. Δεν πίστευα ότι θα μπορούσαμε να πάρουμε χρήσιμα δεδομένα από μια προσομοίωση σε ένα χάρτινο αεροπλάνο. Τελικά, μπορούσαμε».
