Η κυβέρνηση της Ιαπωνίας καταργεί σταδιακά τις απαρχαιωμένες απαιτήσεις αποθήκευσης δεδομένων που υποχρεώνουν τις επιχειρήσεις να υποβάλλουν πληροφορίες σε δισκέτες και CD-ROM. Οι ξεπερασμένες αυτές πρακτικές επέμεναν σε περίπου 1.900 γραφειοκρατικά πρωτόκολλα από το 2022, όταν ο υπουργός Ψηφιακής Πολιτικής Τάρο Κόνο προχώρησε σε εκσυγχρονισμό της διαδικασίας.
Το Υπουργείο Οικονομίας, Εμπορίου και Βιομηχανίας (METI) έγινε πρόσφατα η πρώτη υπηρεσία που καταργεί τις εντολές για τα φυσικά μέσα. Από το 2024, 34 διατάγματα του ΜΕΤΙ δεν θα απαιτούν πλέον ειδικά δεδομένα σε δισκέτες. Τα CD-ROM αντιμετωπίζουν σταδιακή κατάργηση για πολλές άλλες διαδικασίες, αν και τα ακριβή χρονοδιαγράμματα παραμένουν σε εκκρεμότητα.
Η αλλαγή στην πολιτική αναγνωρίζει την εξαφάνιση της διαθεσιμότητας δισκέτας, καθώς ο τελευταίος μεγάλος παραγωγός, η Sony, αποχώρησε από την αγορά το 2011. Οι δισκέτες αποτέλεσαν μέσα αποθήκευσης δεδομένων που χρησιμοποιήθηκαν ευρέως στους προσωπικούς υπολογιστές από τη δεκαετία του 1970 μέχρι τα μέσα της δεκαετίας του 1990. Αποτελούνταν από ένα πλαστικό περίβλημα που περιείχε ένα μαγνητικό δίσκο και χρησιμοποιούνταν για την αποθήκευση δεδομένων όπως εγγράφων, εικόνων, προγραμμάτων. Υπήρχαν διάφορα μεγέθη, με τις πιο διαδεδομένες να είναι τα 5 1/4" και 3 1/2", με ανώτερη χωρητικότητα τα 1.44MB (όχι δεν είναι τυπογραφικό λάθος).
Επιπλέον στις μέρες μας, με την χρήση των usb disks, των σκληρών δίσκων και των cloud υπηρεσιών, οι περιορισμοί αποθήκευσης καθιστούν τις δισκέτες μη πρακτικές ακόμη και για μεμονωμένα σύγχρονα μεγέθη αρχείων. Ωστόσο, οι καθυστερημένες αλλαγές στο Ιαπωνικό δημόσιο, εξακολουθούν να αφήνουν σημαντικά νομικά κατάλοιπα που απαιτούν παρόμοιους τρόπους αποθήκευσης για ζωτικούς τομείς όπως η ενέργεια, η αεροδιαστημική και η άμυνα.
Η γραφειοκρατική αντίσταση απέναντι στην ψηφιοποίηση άφησε τις ιαπωνικές εταιρείες ανίκανες να αξιοποιήσουν πλήρως τα συστήματα πληροφοριών που αντιστοιχούν σε προηγμένους τομείς όπως τη ρομποτική, αλλά και σε πρωτοπόρους του 5G όπως τη NTT. Παρά την ηγετική θέση των βιομηχανιών, σενάρια εργασίας που βασίζονται στο χαρτί, άφησαν τις λειτουργίες σε περασμένες δεκαετίες αντί να επέλθει ψηφιακός μετασχηματισμός όπως η ηλεκτρονική διακυβέρνηση της Εσθονίας.
Οι επικριτές υποστηρίζουν ότι η αδράνεια έχει πραγματικές οικονομικές συνέπειες ενώ η κοινωνικοπολιτισμική προσαρμογή εξακολουθεί να υστερεί. Η σταδιακή κατάργηση της δισκέτας σηματοδοτεί σταδιακή νίκη για την άρση των θεσμοθετημένων αναλογικών συνηθειών, με την πίεση να αυξάνεται στις υπηρεσίες που υστερούν, δεδομένων των ψηφιακών προσδοκιών των επιχειρήσεων.
